روز به طلوع زیبای خورشیدش مینازد،شب به درخشندگی ماه وستاره هایش.
کوه به ایستادگی ومقاومتش مینازد،دریا به آرامش ورقص موجهایش.
جنگل به سرسبزی وعظمتش مینازد،کویر به شنهای داغ وغروب غم انگیزش.
اما من.
نه آسمانم نه کوهم نه جنگل ونه دریا نه کویر.
من انسانم،انسانی که چشم انتظار نگاه مهربان (یوسف زهراست)
من هم به چشم انتظاریهایم مینازم،به اینکه روزی تو خواهی آمد وبه غمهایم پایانی شادمی دهی.
به تو مینازم ای مهربان امام،ای عزیزترین گم شده،ای همه هستی عالم.
بیا که دنیا به داشتنت بنازد واحساس غرور کند برای بودنت
سلام بر طبیب دلهای خسته(مهدی فاطمه).....
جنگل ,آرامش ,چشم ,مهربان ,تو ,امام،ای ,پایانی شادمی ,شادمی دهی ,غمهایم پایانی ,وبه غمهایم ,آمد وبه
درباره این سایت